“For a long time I’ve had a Dynamo sticker on my guitar, some the guys wore Dynamo t-shirts at the time. I think it has a place in metal history, and I know it has an important place for Testament. Even though it’s a San Francisco Bay Area band, it would not be Testament if it wasn’t for Eindhoven“, sprak Alex Skolnick in de kleedkamer van de vers verbouwde Dynamo club afgelopen zomer.
De gitarist stond op het punt om met Testament een tamelijk kontschoppend optreden te verzorgen, en keek nog eventjes terug op de ‘goeie ouwe tijd’ van het festival en de club in Lampegat. Dat de band de stad een warm hart toedraagt wist je natuurlijk al omdat je de stokoude EP ‘Live in Eindhoven’ in huis hebt, waar vijf live nummers van Dynamo Open Air ’87 op staan. Ruim twee decennia later wordt de boel opnieuw uitgebracht, maar dan met het volledige, tien nummers tellende optreden. 14 april ligt de schijf bij de staalhandel. Mooie aanwinst voor de verzameling, lijkt mij.
Sommige AC/DC-fans tonen zich op metal.blog de laatste weken een beetje als miepende Justin Timberlake groupies die vinden dat je geen grapjes mag maken over ‘hun' band. Dat is oké, het doet mij deugd te zien dat heftruckrijdend Nederland nog altijd even humorloos is als de muziek van de Australische rockers. Daarom mijn eerlijke, persoonlijke en genuanceerde analyse van de ‘langverwachte' nieuwe AC/DC plaat 'Black Ice': "GAAP!"
Oké, het is natuurlijk niet hetzelfde als afreizen naar Berlijn voor het officiële release feestje van ‘Death Magnetic' aanstaande vrijdag, maar Metallica fans kunnen in de 013 wel al op donderdag terecht voor een gezellig feestje. Om te vieren dat de negende Metallica plaat over twee dagen in de winkels ligt organiseert het podium in Tilburg een pre-party waar de coverband The Unforgiven optreed, de plaat te horen is – alsof jullie hem niet al massaal gedownload hebben – en waarschijnlijk nog het belangrijkste: als eerste in Nederland de cd te koop is. Metal Blog houdt in elk geval al zijn eigen magnetische feestje met een selectie van de persgekte rond de grootste metal release van dit jaar. Lezen, kijken, luisteren… Minutenlang D.M. jolijt! 
De nieuwe Soilwork is hier. Het zevende album en het eerste zonder gitarist en hoofdcomponist Peter Wichers. Dat belooft dus wat. Twee nummers snelden het album al vooruit via MySpace: Exile en The Pittsburgh Syndrome. 
De nieuwe Fleshcrawl klinkt oud en vies en dat is goed. Deze Duitsers staan al jaren bekend om hun pure old school death metal en daar komt met deze plaat geen verandering in. 
Met Into The Light kwam onlangs de eerste viering van platen label Nuclear Blast haar 20 jarige bestaan uit. De logische tegenhanger van die power metal plaat is Out Of The Dark, een doorsnede van de extremere, moderne artiesten die Nuclear Blast in zijn stal had en heeft. 
As I Lay Dying past perfect in het moderne metalplaatje. De band brengt op haar nieuwe plaat namelijk stevige, strakke metal met een schreeuwerige stem en de welbekende melodieuze refreintjes. En dat doet ze verdienstelijk. 
The Absence overtuigt vanaf het eerste moment met haar melodieuze, maar hefitge Zweedse death metal. De band klinkt zoals je In Flames, At The Gates en Arch Enemy gaag nog zou horen. 
Twee jaar na het uitbrengen van haar debuut komt Still Remains met de opvolger. De line-up is helemaal op de kop gegaan en ook muzikaal zijn er zaken veranderd. 
Met het nummer Bodies maakte Drowning Pool snel naam. Momenteel is de band al weer aan haar derde album toe. De Texanen laten wederom een zompige mix van zuidelijke rock en metal horen. Evenals mede streekbewoners Hellyeah klinkt Drowning Pool onmiskenbaar Amerikaans.