Het is zo onwaarschijnlijk dat we er maar beter van kunnen blijven dromen: Den Groten Vier samen op tour. En dan heb ik het natuurlijk over Den Groten Vier Bandsch der San Francisco Bay Area Thrash, ook wel: Metallica, Megadeth, Slayer en Anthrax (ok, die komen van een andere kust, maar toch). Waar dit gerucht vandaan komt? Het is een beetje een via-via verhaal. ‘Hij zegt dat hij zegt’, dat werk. Al is de ene ‘hij’ in dit geval Kerry King, en de andere Lars Ulrich. Áls dit waar is dan spreken we van een legendarische tour in de orde van ‘hier koop je een vliegticket voor’. Áls dit waar is dan is het de eerste keer dat Metallica het podium deelt met Dave Mustaine sinds 1983. Áls dit waar is dan komt een aanzienlijk deel van de metalscene zo hard klaar dat er zich die dag mogelijk spontaan buitenaards leven zich meldt met de vraag of het wat rustiger kan. In andere woorden: dit is zo’n ‘gevalletje wandelgang’ waar je te vaak van gaat zeggen: ‘als dit waar is’. Lees hier het artikel, klik op ‘Lees verder’ om te leren waarom het niet zal plaatsvinden. →
Categorie: "Columns"
The Sabbath You (are not supposed to) Know
Ze staan weer op alle festivals deze zomer, de band die geen Black Sabbath mag heten. En als oude rotten optreden, dan mag je meestal wel een nieuw plaatje verwachten. Zo ook bij aankomende werkstuk van Heaven & Hell, oftewel Sabbath met Tony Iommi, Geezer Butler, Vinny Appice en Ronnie James ‘Fucking’ Dio. De schijf heeft een pracht titel (te weten ‘The Devil You Know‘) meegekregen, en de artwork ziet er ook netjes uit (click voor uitvergroting).
Het is nog even wachten op een mp3′tje, maar de vraag blijft, hoe zit het nou echt; waarom heet deze band niet gewoon Black Sabbath, zoals op eerdere albums ‘Dehumanizer’, ‘The Mob Rules’ en uiteraard ‘Heaven & Hell’? →
Waarom eigenlijk een Faith No More reünie?
Harder bewijs dan een bevestiging op twee verschillende festivals kan je niet krijgen, toch? Zowel het Britse Download als het Duitse Hurricane heeft sinds kort een optreden van het herenigde Faith No More op de affiche staan. Een Nederlandse festivaldatum lijkt mij onvermijdelijk (Pinkpop namen volgen morgen..).
Tijd om te speculeren over het hoe en wat van de terugkeer van deze legende. Zo speelt de band op Download samen met de door frontman Mike Patton zo geliefde (lees openlijk gehate) Limp Bizkit en Korn. En op Hurricane barst het van de hippe indie bands die hun muziekstijl regelrecht uit de 70′s en 80′s halen, nog zoiets wat Patton te gek, gaaf en onvergetelijk vindt.
Als er één man in de muziekindustrie kritiek mag hebben op bands als het gaat om originaliteit, dan is deze kleine genie wel. Dat bewees hij door de jaren heen wel met projecten als Mr Bungle, Fantômas, Peeping Tom en zijn label Ipecac. Aan de andere kant: wat heeft Faith No More anno 2009 nog te bieden, behalve nostalgie? Want laten we wel wezen: wie nu nog ‘Angel Dust’ op zet, hoort toch echt gedateerde geluiden, die door de jaren heen links en rechts zijn ingehaald. Was de band nooit uit elkaar geweest, dan had FnM de huidige muziekscene ongetwijfeld verrijkt met iets nieuws. Maar goed: dat is niet het geval gebleken.
Trent, Trent, Trent toch… doe het niet.
Trent, doe het toch niet. Ik doel op jouw verkapte afscheidsbrief waarmee je zegt: ‘het is voorbij: ik ben genezen: doe het vanaf 2010 maar zonder mij’. Begrijp mij goed: ik vind dit ook een prima tijd om te kappen met Nine Inch Nails – dat verhaal van stoppen op een hoogtepunt en zo – maar laat mij even een wens uitspreken over de manier waarop.
Doe het dan wat Nederland betreft in godsnaam niet op het Sonisphere festival. Dat zielloze project waar wij het in Nederland maar mee moeten doen. Die franchise, dat excuus voor een mojo barrier, dat doekje voor het consumentenbloed dat kruipt waar de marketeer het hebben wil. Dat identiteitloze merk dat als een Wallmart op wielen het Europese en uiteindelijk mondiale festivallandschap met een Engels kolonialistische mentaliteit keihard in de reet neukt en het open zal scheuren van navel tot werf, en van oor tot oor met een gesponsord podium in de ene hand, en een absurde prijs voor een bakje friet in de andere. De geruchten zijn er naar dat dit wel het geval is. Trent, van alle mensen in de hele wereld verwacht ik – althans hoop ik – dat jij dit niet doet. Da’s toch meer iets voor Linkin Park en Metallica? →
Trendwatcher zegt: 2009 wordt het jaar van de Metal Bitchfight
Hier uw metal trendwatcher. Elke dag checken wij hier bij Steel the Future Inc. het laatste nieuws op het gebied van Heavy Metal, en verbinden wij daar volstrekt onzinnige conclusies aan. Maar genoeg over ons, want wat voor jaar wordt 2009 op het gebied van zwaar staal? Om een kleine greep te doen: er komt geen Fields of Rock, Guns ‘n’ Roses gaat niet touren en Dave Mustaine blijft ons fascineren met zowel nietszeggende studio-updates, als interessante baardgroei. Verder blijkt de nieuwe vormgeving van Zware Metalen (een fris roze) een daverend succes, en krijgt Kutschurft een wereldwijde distributie deal bij Sony Records. Maar! Dé trend voor 2009 is de Metal Bitchfight, waarin bandleden elkaar door middel van blogs, interviews en persberichten afzeiken. Het fenomeen is al zo oud als het internet (oud dus), al zien we het de komende 11 maanden pas echt tot bloei komen. Naast King Ov Hell (is mijn band!) versus Gaahl (is mijn band!) – ookwel Gorgoroth versus Gorgoroth – ontstond er enige tijd terug een verse vete met Kisser versus Cavalera. Let op: hier gaan we flink van genieten de komende maanden. →
Vraag uit het toelatingsexamen van de ‘true metal klup’
# 43. U bent een conservatieve metalhead die vind dat gitaarriedeltjes niet op die van Joe Satriani mogen lijken, al helemaal niet als het een popgroep betreft. Kijkt u dan even naar het bovenstaande fragment. Mag dit?
Literatuur! Eenvoudig kunstenaar vs. Prikdrank
Mijn hart kan zich alleen maar vullen met warmte als ik lees hoe de fans van het laatste Axl Rose album het opnemen voor de arme man die niet meer heeft gedaan dan een albumpje opnemen. De eenvoudige muzikant en kunstenaar Axl Rose heeft een schare fans achter zich die vind dat hij verdedigd moet worden, en de verontwaardiging is dan ook ontroerend.
Ook voor ondergetekende die na het schrijven van een stukje over de volgevreten kutplaat ‘Chinese Democracy’ literaire kwaliteiten krijgt toegeschreven. Ahh, dank je! Maar wees gerust vriendjes en vijandinnetjes; de onbegrepen kunstenaar Rose kan zich prima verdedigen. Zelfs tegen onbeschofte prikdrankjes. →
Dave Mustains saaie lulkoek redt mijn dag
Heb jij een collega waar je vaak mee samenwerkt die niet ophoudt met saaie zeikverhalen over de geweldige gipswand die hij in zijn nieuwe huis aan het plaatsen is? Ik wel. Het is een brave borst verder, hoor. Maar elke keer dat hij weer begint te praten dwalen mijn gedachten af en voor ik het weet heb ik in mijn hoofd het boodschappenlijstje voor die avond al gemaakt en me zes manieren voorgesteld om de bandnaam ‘Eluveitie’ uit te spreken. En dan komt Dave Mustaine ineens to the rescue. Hij is namelijk zowaar nog saaier dan een gipswand.
De man van geniale metalplaten waar je de buren mee wakker kon houden lult je vandaag de dag compleet in slaap met de saaiste en meest overbodige album updates ooit. →
Slayer zien en dan sterven?
Redelijk dronken of op zijn minst behoorlijk aangeschoten sta ik afgelopen vrijdagavond in de "rij" bij de garderobe van de HMH. De jongens en meisjes van Tempo Team die de bonnetjes aannemen en de jassen uitdelen kijken alsof ze dood willen terwijl een man of honderd zich ongeorganiseerd naar voren perst; nog altijd "Slayer" roepend. De keelpijn van die middag is verdoofd door de alcohol dus ik kan al zeker een uur of drie weer lachen.
Een donkere jongen spreekt mij in het Engels aan, met een oosters accent. 'What did you think of Slayer?'