Groter wordende tours en positieve kritieken. De ster van Into Eternity is rijzende. Maar is dit wel terecht?
Tijdens het luisteren van dit nieuwe album rijst namelijk alleen maar de vraag waarom? De band gooit een hele stapel metalstijlen op een hoop, van power en death tot lichte prog, maar weet er geen lekker klinkend geheel van te bakken. Enkele losse riffs doen nog wat denken aan het oudere Nevermore en Control Denied, maar meer kwaliteit biedt men niet. Vooral de zang stoort. Na twee nummers valt de band al in herhaling, vooral door de voor de hand liggende harmonieën en vraag- en antwoordspelletjes.
Door veel in je muziek te proppen kun je menig luisteraar blijkbaar makkelijk overdonderen met houtje-touwtje muziek. Luisteren we dan echt zo slecht?
(Eerder verschenen in Platomania)
Lees ook:Ode aan Chuck in Guitar World
Lees ook:Cradle Of Filth – Live Bait For The Dead
Lees ook:Verplichte kost voor kerkgangers: Metal Church mp3’s
Lees ook:Mastodon kraakt de lucht: vol verwachting klopt ons hart
Lees ook:Black Ice: hoe een album overbodig kan zijn