Interessante invalshoek voor een conceptalbum heeft u daar, heren van Ephel Duath. Gitarist van het eerste uur van deze Italiaanse avantgardisten / jazzmetallisten Davide Tiso heeft een album geschreven vanuit het perspectief van een hond. "Ik had een paar korte verhalen geschreven, en had er redelijk wat lol mee om te denken vanuit het perspectief van een hond. De uitdaging zat hem er in de woorden in songteksten te vertalen", aldus Tiso. Mocht u een rare hobby hebben waar u zich voor schaamt; trek u hier aan op, zou ik zo zeggen.
Zonder gein: het dwingt respect af dat men zo abstract wil en kan denken. In mijn belevenis doen honden namelijk weinig meer dat stokken terugbrengen die je juist kwijt wil, en scheten laten waar je een jaar na dato het nog over hebt. Het zijn in mijn ogen, redelijk suffe beesten. Aardig, maar suf. Blijkbaar hebben de heren hier toch iets interessants gevonden (het zijn geen domme jongens). Bizar genoeg gaat de muziek ook ‘honds' klinken.
"De muziek is de soundtrack van de gedachten van een hond – zo kun je de hond van tijd tot tijd horen rennen" Wat de hel?
Nieuwsgierig wordt je er wel van.
Lees ook:Devin Townsend – Ziltoid The Omniscient
Lees ook:Stomme reünie-geruchten die toch niet waar zijn
Lees ook:Kirk Windstein maakt toch even tijd voor Crowbar
Lees ook:Primus – Blame It On The Fish (DVD)
Lees ook:Omdat je er niet bij bent; Blind Sight
0 reacties op “Italiaanse avantgarde + hond = Ephel Duath”